Laugardagskvöld

Vikan fauk með norðanstorminum..  Huuuzzzzz..... búin!!  Samt er ég búin að gera heilmargt - aldrei þessu vant.  Þó hef ég ekki farið í sund eins og ég ætlaði eða út að labba.  Bara hjólað svolítið til og frá vinnunni.  Alltaf eitthvað um gesti á hverjum degi. (þar endaði laugardagspistillinn - það komu gestir!) Nú er kl. orðin 15 á sunnudegi og ég búin að vera vakandi síðan einhverntíman í nótt. Það komu nefnilega kærkomnir gestir  verulega snemma, þennan morgunin.  Guðfinna og Jónki, frændsistkyni mín og Snæþór með þeim.  Þau voru að athuga hvort það væri allt í lagi með Akureyringa, sem það auðvitað er ekki, en það er nú önnur pólitík.  Ég var að fara í ferð kl 06:30 og náði að hafa þau í smá tíma áður.  Alltaf gaman að fá skemmtilegt fólk í heimsókn og takk fyrir það - ef þau lesa þetta. Jamm...., ég var í ferð með breta og ameríkana í hálf leiðinlegu veðri, en þetta var hress og skemmtilegur hópur.  Og bílstjórinn maður!!!  Bráðhuggulegur ungur strákur sem stökk inn í hlutverkið, í fríi frá sjómennskunni.  Hann var kannski aðeins of léttur á pinnanum og stundum loftaði undir rassa þeirra sem aftast sátu, en í sárabætur  fengu þau týmri tíma í minjagripaverslun í Reykjahlíð.  Þeir eru skrítnir þarna fyrir austan.. Þegar það eru 50 rútur á ferðinni, eins og í dag, þarf töluvert langan tíma í klósettstopp.  Þeir sem eiga og reka þessi klósett eru yfirleitt með einhverja sölu líka eða öllu heldur,  klósettin eru svona auka sörvis.  Það sem þeir skilja ekki er, að fólk verslar ekki á meðan það stendur í löngum biðröðum eftir því að komast að skálinni og þar af leiðandi er ekki vinsælt að rúturnar séu að stoppa á þessum stöðum.  Maður hefði nú haldið að kúnninn væri eftirsóttur og ef sett væru nokkur klósett í viðbót, losnuðu allir við vandræðin.  Eitt er alveg öruggt..  Fólk verður að komast á postulínið.

Þar sem ég er búin að uppgötva það að "tipsið" fer eftir því hvað ég syng mikið, söng ég heilan konsert fyrir þau á heimleiðinni.  Og viti menn..  Vasarnir fylltust af dollurum.  Nú er ég að velta því fyrir mér hvort ég geti ekki samið enska texta um náttúru Íslands við t.d. Bítlalögin, eða þekkt kántrílög.  Þá þyrfti ég líklega að hafa með mér peningakassa, ef ekki fjárhaldsmann,  fyrir allt sem inn kæmi. Ég ætti líka auðveldara með að muna hin ýmsu orð sem ég á það til að týna í sellugrautnum uppi í hripleku risinu. O-já..  Svona gengur það þessa dagana.  En nú er ég að hugsa um að leggja mig.   Góðan dag!!! 

Tuskudagur.

Það er sko tuskudagur í dag.  Ég var nú eiginlega búin að ákveða að þvo ekki einn blett á þessari fjárans eldhúsinnréttingu, en ég gafst upp.  Stökk upp á eldhúsbekkinn og kíkti.  Það var ekki fögur sjón sem við blasti. Ég sótti mér tusku, pottasvamp, fötu og  heitt vatn með slatta af blautsápu, - sem er það besta sem maður notar á fituóhreinindi -  og hófst handa.  Í útvarpinu var ungur píanóleikari að spila af mikilli ástríðu og ég náði sömu ástríðu við þvottinn. Um það bil sem hann var búinn, kláraði ég að þvo ofan af skápunum.  Þulan á rás 1 byrjaði að romsa heil ósköp. Ég opnaði skápinn yfir viftunni og ruddi þaðan út meiri ósköpum.  Þetta var eins og skipulagt hjá mér og rás 1. Það á aldrei að setja upp skápa sem eru ill aðgengilegir.  Þeir hafa þá tilhneigingu að fyllast af allskonar smálegu dóti, ljósaperum, kertum, servéttum, plástri, fæðubótarefni (sem  var runnið út ), pakkaböndum og alls lags krúsum og kertastjökum. En nú er skápurinn kominn með annað hlutverk og það er vel, því plássið í eldhúskrílinu er ekki mikið.  Svo finnur maður alltaf eitthvað sem er skemmtilegt í svona törnum.  Ég fann stílabók sem innihélt fullt af vísum.  Mundi ekki einusinni eftir að hafa skrifað þær. Ég fór með hana og tróð henni í tímaritaboxið sem geymir skáldskapinn og sá þá að þar er verk að vinna líka.  Það borgar sig ekki að hreyfa of mikið við draslinu, því eins og allir vita sem til þekkja, er ég sérfræðingur í að stökkva úr einu í annað.   Ég tók mér bara smá hlé til að lesa póstinn minn og freistaðist þá til að skrifa þetta......    Nei, áfram með hreingerninguna......       

Dæmalaust......

Er það ekki alveg dæmalaust hvað dagarnir líða hratt.  Líklega verð ég að fara að tileinka mér kunnáttuna  um markmið og áætlanagerð.  Skrá niður hvenær verki skulið lokið og hvað þarf til, til að ljúka því.  Ég er svo fljót að breyta um stefnu og skipta um skoðun. Nú hlær einhver hátt - trúi ég.  En þetta er mitt líf og það bitnar bara á sjálfri mér ef ég er með einhverja snúninga.  Ég var að skrifast á við kunningja minn á MSN.  Hann tók alla lækna af lífi, fyrir það, að þeir væru að hlaða öll börn landsins full af rítalíni.  Ég var ekki alveg sammála honum (að sjálfsögðu) og benti honum á að oft fara foreldrar með óþægu börnin sín og heimta róandi handa þeim.  Ofvirkni er erfiður sjúkdómur og barn sem er haldið henni hefur ekki einbeitingu og á oft mjög erfitt félagslega.  Óþekkt (eða sjálfstæði) er allt annað.  Þetta varð heillöng romsa hjá okkur og nokkuð skörp á köflum.  Ég tel mig tala af nokkuri reynslu, þar sem ég var í æsku, óþekkasti krakkaormur norðan Alpafjalla.  Hvað skyldi nú hafa gerst ef ég hefði verið sett á Rítalín?  Mamma og pabbi hefðu örugglega átt rólegri daga, en ég hefði ekki lært nema brot af því sem ég lærði af öllum mínum mistökum og forvitninni, sem var  og er mér eðlislæg. Það kostar tíma og fyrirhöfn að eiga börn.  Ef við ætlumst til þess að þau séu öll steypt í sama rólyndismótið, erum við ekki á réttri braut.  Ég horfi á barnabörnin mín og í sumum þeirra sé ég sjálfa mig og hugsa með mér að foreldrarnir eigi eftir að takast á við eitt og annað, en ég veit að þessi börn verða fljótt mjög sjálfstæð. Það er góður eiginleiki að vera sjálfstæður.  Það er hins vegar meira af hættum á vegi þessara barna í dag en var þegar ég var að alast upp. Nei, samfélagið verður ekki læknað með Rítalíni, en kannski það gæti lagast ef við hjálpumst að við að breyta því með því að vera meira til staðar fyrir okkar nánustu og ræða opinskátt um tilfinningar og lífsgildi.  Heimili eiga að vera hlý og barnvæn, en ekki sýningareintak af naumhyggju tískunnar, þar sem ekki sést hlutur eða mynd úr fortíð foreldranna. Líf okkar er samsett úr mörgum þáttum og þá ekki síst áhrifum þess liðna.  Það er sjálfstæði að lifa ekki eftir uppskrift tískuhönnuða eða kaupæðismeðaltali kunningjanna. 

En nú er ég búin að sleppa mér í allt annað en ég ætlaði að vera að gera.  Dæmigert!!  Það er alveg spurning hvort ekki sé hægt  að fá einhverskonar "flandurafréttara" hjá læknum þessa lands?    

     

Svefnsýki

 ZZZ..ZZ..zzzz..zzzz.  Það er ekki gott að sofa af sér fríið.  Svaf fram yfir hádegi í dag og sofnaði aftur yfir fréttunum í kvöld.  Það var líka langur dagur í gær:  Fór á fætur kl. 5:30, til að mæta í stærsta skip sem koma mun í sumar.  Það voru "aðeins" 2700 farþegar um borð og 900 starfsmenn.  Teresa "fósturdóttir" fór líka.  Ég þurfti að troða í hana íslandssögunni, jarðsögunni, náttúrufræðinni og samfélagsfróðleiknum á met tíma.  Mér finnst hún flott, að láta sig hafa það að fara.  Þetta gekk allt ágætlega hjá okkur báðum - auðvitað.  Seinni partinn fórum við svo á Dalvík, með viðkomu í fjörunni við Ytri-Vík og týndum nokkra steina. Í dag kom Kolla mín með stelpurófurnar sínar.  Við dunduðum okkur, fórum og keyptum kleinur og ís, löbbuðum til Önnu og lékum við Ævar Ottó.  Helstu fréttir í fjölskyldunni eru þær að Inga og Toni eru að gerast bændur í Syðra Holti í Svarfaðardal.  Þetta eru miklar gleðifréttir fyrir þau öll og okkur hin líka. Svona geta óskirnar ræst þó þær virðist stundum fjarlægar.

Á morgun ætla ég að hefjast handa við að tæma litla herbergið.  Það er komið að því að fara að framkvæma veggjabrotið.  Líklega verður þetta bara gaman þegar upp er staðið.

Farið varlega í umferðinni!!!!  

Sælt er að eiga sumarfrí.............

Bahhhhh......  Hurðin féll í lás og ég dæsti af mikilli innlifun, þegar ég startaði Möstumöstinu mínu og rúllaði (á löglegum hraða ) niður Kaupangsstrætið.  Ég var líka svakalega dugleg í dag.  Hreinsaði algerlega til á skrifborðinu mínu, raðaði kvittunum í möppu, reiknaði út og skrifaði reikninga og tölvupóst,  þurrkaði svo af tölvuskriflinu til að fullkomna verkið.  Svo eru starfsmennirnir mínir svo flottir að ég treysti þeim 150%.  Þetta gerist ekki betra. 

Víbrandi friðarspillirinn pípir a-h-d-g tónana sína og heimtar að ég svari.  SBA að sjálfsögðu.  Í símanum er þessi glaðlega elska sem minnir mann á að það líður að nýrri ferð.  Hún er alveg einstök.  Það er nokkuð sama hversu klikkað ástandið er hjá henni.  Hún er alltaf vinaleg og hlæjandi.  Góður kostur það, - enda á ég í mestu vandræðum með að segja nei við hana.  Það minnti mig á að fara í Bókval og kaupa mér möppur, fuglakort og plöntukort.  Svo er að setjast með skærin og rista kortin niður og raða þeim í plastmöppurnar.  Þessa hugmynd gaf mér kollegi minn og sagðist alveg sleppa við að reyna að muna öll nöfn þessara flokka.  Ekki veitir mér af að losna við þann vandann, enda man ég ekki nein nöfn nema mitt eigið - hehehe..... 

Bráðum skal ég skrifa eina lygasögu hérna inn.  Ég verð að reyna að halda mér í þjálfun á því sviði.  Man ekki einusinni hvað er orðið langt síðan ég hef skáldað eitthvað upp - og það gengur ekki.

Bæ í bili...... 

Erfiðir dagar..

Dagur er liðinn, komið er kvöld og kát er hin litla hjörð. Nú hefur æskan óskipt völd um allan Skagafjörð.  

Líklega hljómar þessi texti hanns Gísla heitins í Mikley, í Skagafirði þessa dagana, við lagið "Kvöldið er fagurt".  Annars virðast upp poppaðir "Fákar" vera aðal kikkið þar vestra nú um  þessa  landsmótsdaga. En kvöldin eru fögur  og dagarnir hafa ekki verið síðri.  Ég var að koma heim eftir skemmtillega leiðsöguferð með breska eldriborgara.  Fróðlegt og gefandi að eyða tíma með jafn jákvæðum hópi, þrátt fyrir hækjur, hjólastóla og  hæga yfirferð.  Í gær voru það unglingarnir frá norðurlöndunum.  Öllu hraðara ferðalag  og meiri gauragangur.  Ég verð nú samt að viðurkenna að þó ég væri alveg útkeyrð eftir 16 klukkustunda vinnudag, þá fannst mér ég vera 20 árum yngri eftir að hafa ærslast með þeim þennan tíma.  Á morgun er síðasti vinnudagur í Laut, fyrir sumarfrí.  Veðurspáin er góð og tilhlökkunarefni að geta notið næstu daga í afslöppun.  Bróðir Hjalti fór heim af spítalanum í dag og ég vona að sveitaloftið heima hressi hann og styrki fyrir næstu törn í ferlinu.  En nú ætla ég að setjast aðeins út á tröppur og njóta þess að horfa á glórauða skýjahnoðrana á hvelfingunni áður en ég fer að sofa.  Sjáumst seinna.                                           

Peningagræðgi

Já, já...   Peningagræðgin er alveg að fara með mig.  Nú er ekki lengur pláss á deginum til að vinna báðar vinnurnar mínar. Ég þarf að fá smá frí úr vinnu 1 til að komast tímanlega í vinnu 2, en ég vann reyndar svolitla yfirvinnu í dag til að samviskan gerði nú ekki alveg útaf við mig á morgun þegar ég smygla mér út.  Innbyrði slatta af spirolina og C vítamíni til að hafa úthald í ferðina á morgun kl.15, en þá fer ég með fulla rútu af vina-bæja-móts-unglingum í Mývatnsferð og verð í 8 tíma. Markmiðið með þessu öllu?  Ja, t.d. er ég búin að ákveða að fara í sólina aftur næsta vetur.  Það ætti eiginlega að setja soddan ferðir í lög...  Allir til sólarlanda í a.m.k. eina viku á veturna.  Það passar að juða af sér jólaspikið og skella sér svo í febrúar - mars.  Svo er ég alltaf í startholunum með sleggjuna.  Ætla að brjóta niður einn vegg og stækka eldhúsið.  Það kostar  ekkert að brjóta niður, en það kostar að lagfæra kofan eftir þá árás.  Þetta eru nú markmiðin.  Var reyndar búin að ætla mér að ná í einn föngulegan, ríkan karl, en þeir eru allir uppseldir í bili, held ég.  Ef lesendur vita um einhvern, þá endilega látið mig vita.  Hann þarf bara að vera fallegur, þolinmóður, með próf á þvottavél, ryksugu, uppþvottabursta/vél(sem hann skaffar), þola mússíktilraunir húsfreyjunnar, vera góður nuddari og svo þarf hann að vera vel samræðuhæfur.  Það síðast talda er algert möst.   Vissi það!!  Þið þekkið engan - og  örugglega ekki á lausu!!!

Fór að heimsækja Patta bró áðan.  Hann er allur að braggast og skrapp í skógargöngu  í Kjarnaskóg í dag - og Lystigarðinn líka.   Hildur er búin að vera svakalega dugleg.  Hún víkur varla úr herberginu, nema rétt yfir blá nóttina.  Líklega fær kappinn að fara heim á föstudag ef meltingin verður komin í lag.

Það er sem sagt allt fínt að frétta og ekki skemmir veðrið fyrir.  Sumarfríið framundan og vonandi verður blíða allan júlí.

Kveð í bili með kossi á báðar........

Sól - sól

 Já, það er glaða sól...  Ég svaf allt of lengi í morgun og fékk bara hausverk af öllu saman.  Líklega er best að drífa sig í sund og dorma þar.  Anna og Arnar eru á fullu að heyja og byggja í Fornhaga.  Ég ætla að heimsækja þau núna um helgina og ærslast með krakkaormunum Auðunni, Ævari, Aroni og Viðju.  Þau tvö síðartöldu eru í heimsókn og verða fram yfir helgi. Ég ætlaði á Jónsmessuvökuna í gær, en var orðin of sein þegar til kom.  Missi af öllu sem er að gerast í þessum bæ.  Í gær skrapp ég til Patta.  Hann er að hressast karlinn, enda blessaður af sjálfri forsetafrúnni.  Hún hafði komið á gjörgæsluna þegar hann var að vakna.  Ekki allir sem fá svona heimsóknir.  Á eftir þarf ég svo að rifja upp fræðin mín fyrir fyrstu rútuferðina á morgun - kl. 07..  Það er ókristilegur tími á sunnudagsmorgni, en ég verð líka búin um hádegi, sem betur fer.Læt þessu lokið í bili.....

Pennaleti

Góðan daginn lesendur góðir.

Klukkan er  06:55 og sólarglæta skín á húsvegginn á móti í augnablikinu. Það er orðið ansi langt síðan ég potaði einhverju hingað inn síðast.  Þetta er bara engin frammistaða hjá mér. Undanfarnar vikur hafa einkennst af gestagangi.  Blessaðir ungarnir hennar ömmu hafa verið duglegir að koma í heimsókn og eina vikuna var gistihúsið "Amma Jóna" fullbókað endanna milli.  Mest var um að vera 17. helgina, en þá gistu hér 7 unglingar í tvær nætur og á laugardaginn komu 23 gestir í allt.  Síðustu dagar hafa svo mest einkennst af símahringingum í tengslum við veikindi Patta, þar sem ég var milliliður upplýsinga.  Á mánudagskvöld var gott að geta upplýst ættingjana um það að aðgerðin langa hefði farið betur en á horfðist. Það ver þó vont að geta ekki heimsótt hann, því pestaróféti sem herjaði á mig kom í veg fyrir það.  En hann losnar ekki svo glatt við mig.  Nú fer ég að verða góð og þá get ég rússað í heimsóknir til hanns hvern dag.  Þriðjudagurinn ver persónulegur sigurdagur fyrir mig, en þá fékk ég loks viðurkennt að mér bæri greiðsla fyrir margra ára akstur á vegum vinnunnar.  Dæmalaust bull allt saman.  Nú fer að líða að sumarfríinu og þá hefst hin vinnan.  Ég verð "í skipunum" og fer, til að byrja með, 14 ferðir á 17 dögum og flestar í Mývatnssveit.  Þá hefst líka endalaust silungsát, því það er alltaf það sama sem boðið er upp á þarna fyrir austan.

Læt þetta gott í bili.......

06.06.´06

Dagur sem segir sex að kveldi kominn og margt búið að stússa.  Úlfsstaðasystur, Kollu börn, komu og voru hjá ömmu, meðan foreldrarnir fóru að jarðaför.  Við brölluðum margt í Laut en  fórum  í sund eftir það og dunduðum þar í 2 tíma.  Eftir að hafa sullað okkur þreyttar fórum við í Nettó og keyptum pylsur og ís í kvöldmatinn.  Það hafa þá verið 5 af barnabörnunum hjá mér síðustu 2 daga og á morgun koma Ingu börnin yngri og gista.  Þá á ég bara eftir að hitta Elísu og er reyndar að hugsa um að fara austur um helgina, ef veðurspáin er góð. Svo kom neyðarhringing úr Ránargötunni, frá Önnu og Arnari.  Dyrabjallan var biluð og var farin að hringja stanslaust, öllum til ama að sjálfsögðu.  Við Arnar gerðum stóraðgerð á græjunni og nú boðar hún gestakomur mjög settlega eins og vera ber. Litli Ævar Ottó (sem er ekkert lítill og hefur aldrei verið) heldur bara áfram að stækka og stækka.  Það er eins gott að fara að byggja húsið, því það hefði orðið verulega þröngt um þau annars.  Nú er ég þreytt og sæl og ætla að fara að leggja mig.......................